இன்று காலை முதல் சரியான வெப்பச் சலனம் காரணமாக வெயில் வாட்டியெடுத்தது, அதனாலேயே ஆஃபீஸ் விட்டு வெளியே போக மனமில்லாமல், ஏ சி அறையில் உட்கார்ந்து, நாளைய தினம் செய்ய வேண்டிய வேலைக்குத் தேவையான ஆவணங்களை சரிபார்த்துக் கொண்டிருந்தேன்,
மெதுவாக அறைக் கதவை திறந்து உள்ளே வந்தாள் சரளா,
என்ன சார் அதிசயமா இருக்கு,இன்று மழை எதும் வருமா,
என்ன சரளா, என்னாச்சு உனக்கு, நீ சீக்கிரமா வீட்டுக்கு போக நான் ஆஃபீஸ் விட்டு வெளியே போகனுமா,
ஐயோ சார் அப்படி இல்ல சார், நீங்க இவ்வளவு நேரம் ஆஃபீஸ் ல இருக்க மாட்டீங்களே, அதனால தான் சார் அப்படி சொன்னேன்,
ஏய் சரளா அடிக்கிற வெயிலுக்கு மனுஷன் தாங்குவானா தெரியல,நீ அவ்வளவு சீக்கிரம் வீட்டுக்கு போய் என்ன செய்ய போற,
என்ன சார் நீங்க இப்படி கேட்டுட்டீங்க, எங்களுக்கு ஆஃபீஸ் வந்தாலும் வேலை செய்யனும், வீட்டுக்கு போய்ட்டும் வேலை இருக்கும், கொஞ்சம் கேப் கெடச்சா தானே சார் ரெஸ்ட் எடுங்க முடியும், உங்களுக்கு தெரியாதா என்ன,
எங்கள் அலுவலகத்தில் என்னுடன் அதிகமாக பேசுபவள் இந்த சரளா மட்டுமே, மற்றவர்கள் யாரையும் நான் கண்டு கொள்வதில்லை, தன்னை கறைபடுத்திக் கொள்ளாதவள் சரளா, அதனால் இவளிடம் நன்றாக பேசுவேன்,
ஆமா சரளா உண்மை தான், குடும்பத்தை நேசிக்கும் யாருக்கும் இப்படி தான் இருக்கும், கொஞ்ச நேரம் ஓய்வு கெடச்சா லே பெரிய விஷயம் தான், சரி நீ கிளம்பு நான் போறேன்,
ஐயையோ சார் என்ன சொல்றீங்க, கடைசியா என் வேலைக்கு ஆப்பு ரெடி பண்றீங்க, அதெல்லாம் ஒன்னும் இல்லை சார், நீங்க எனக்கு ஒரு உதவி பண்ணுங்க ப்ளீஸ் அது போதும், நான் எப்போதும் போல டைம் முடிஞ்சு வீட்டுக்கு போறேன்,
என்ன சரளா, ஏன் இப்படி பயந்து நடுங்கிட்டு இருக்க, நான் தான் பெர்மிஸன் கொடுத்து அனுப்பி விடறேன் இல்லை,
சார் நீங்க இப்போ என்னை பிடித்து தள்ளி விட்டாலும் என்னால போக முடியாது சார்,
சரி சொல்லு நான் என்ன செய்யனும் சொல்லு,
என்னோட அக்கா பெரியம்மா பொண்ணு ஊர்ல இருந்து இங்கே என் வீட்டுக்கு வந்துட்டு இருக்காங்க, கூடவே பிள்ளைங்க ஸ்கூல் லீவு க்கு வந்து தங்கி ஊர் சுத்தி பார்க்கனுமாம்,
இம் சரி அதுக்கு நான் என்ன பண்ணனும் சொல்லு நீ,
ஐயோ சார், ஆஃபீஸ் விட்டு போகும்போது உங்களோட கார்ல அவங்களையும் சேர்த்து கூட்டிட்டு போக கேட்கலாம் னு வந்தேன் சார், தப்பா எதுவும் எடுத்துக்காதீங்க ப்ளீஸ் சார்,
நான் கொஞ்சம் யோசித்தேன், எதாவது முக்கிய வேலைகள் இருக்கிறதா என்று, அப்படி ஒன்னும் இல்லை, சரி சரளா அவங்க எப்போ வருவாங்க,
இன்னும் பத்து நிமிஷம் கழிச்சு டிரெயின் விட்டு இறங்கி போன் பண்ணுவாங்க சார்,
இம் அப்போ ஒன்னு பண்ணு, அவங்களை ஒரு ஆட்டோவை பிடிச்சு இங்க ஆஃபீஸ் க்கு வரச்சொல்லி சொல்லு, இங்கிருந்து எல்லோரும் போகலாம்,
சார், ,,என்று குரலில் தயக்கம் காட்டினாள் சரளா, நான் அவளின் முகம் பார்த்து என்ன என்பது போல கேட்டேன், ,
அவங்களை எல்லாம் நம்ம ஆஃபீஸ் பக்கம் கூட்டிட்டு வரக்கூடாது அதான் என்று எனது அறையில் இருக்கும் கண்ணாடி தடுப்பு வழியாக உள்ளே இருக்கும் சிலரை நோட்டம் பார்த்தாள், ,
எனக்கு புரிந்தது, தேவையில்லாத விவாதங்கள் நடத்தி இவளின் நிம்மதியில் கை வைப்பார்கள், அதனால் இவள் சில பல சிக்கலில் சிக்கி தவிக்க நேரிடும்,
இம் ஓகே சரளா அவங்க உனக்கு போன் பண்ணதும் சொல்லு போகலாம்,
ஓகே சார் ரொம்ப தேங்ஸ் சார்,
இதென்ன புது கதையா இருக்கு, சரளா,
என்ன சார் சொல்றீங்க,
ஆமா தேங்ஸ் எல்லாம் ரொம்ப ஓவர் சீன் சரளா,
அதனால என்ன சார் சொல்ல மனசு இருக்கு சொல்றேன்,
இம் ரொம்ப பெரிய மனசு தான் போல உனக்கு, ,
சார் இதானே வேணாம் ங்கிறது, கொஞ்சம் கேப் கெடச்சா விழுங்கிட வேண்டியது,
எங்க கேப் கெடச்சா தானே விழுங்க,
இம் அதெல்லாம் மனசுல ஒரு ஓரமா இருக்கு, நீங்க மட்டும் தான் சார் மனசுல உள்ளதை பளிச்சினு சொல்றீங்க, அதனால தான் என்று அவள் பேசியதைக் குறைத்துக் கொண்டு, ,,சார் கோட்டான் கண்ணு இங்கேயே இருக்கு சார், பிறகு பேசிக்கலாம் நான் உங்களுக்கு போன் பண்றேன் என்று சொல்லிக்கொண்டு வெளியே போனாள்,
நான் வேறு எந்த பக்கமும் திரும்பவில்லை, சரளா இந்த ஆஃபீஸில் வேலைக்கு சேர்ந்து ஐந்தாறு வருடங்கள் கழிந்திருக்கும், கிராமத்து அழகு இவளிடம் இருக்கும், நான் தான் இவளை கொஞ்சம் கொஞ்சமாக திருத்தம் செய்து ஓரளவுக்கு உடைகள், பேசும் முறைகளை வகுத்து கொடுத்தேன், அந்த நன்றியுணர்வு அவளிடம் அதிகமாகவே இருக்கின்றது, ஆனால் இதுபோல் சின்னச் சின்ன உதவிகளை என்னிடம் கேட்டு வாங்கிக் கொள்வதில் கில்லாடி,
ஒரு அரைமணிநேரம் கழித்து அவள் தான் போன் செய்கிறாள், சொல்லு சரளா என்னாச்சு
சார் அவங்க எல்லாரும் வந்திருக்காங்க போகலாம் வாங்க சார்,
இம் சரி நீ கார் பார்க்கிங் ஏரியாவில வெயிட் பண்ணு சரளா, என்று சொல்லி விட்டு நான் எனது அறையில் இருந்து கிளம்பிய பத்தாவது நிமிடம் சரளா வை காரில் உட்காரவைத்து அவளின் அக்கா மற்றும் பிள்ளைகளை அழைக்க ரயில்வே ஸ்டேஷன் போனோம்,
வழியில் டிராஃபிக் வேறு, அதையெல்லாம் சமாளித்து வந்து அவர்களைப் பார்த்தோம், பார்த்த என் கண்களின் பார்வை அப்படியே நிலைத்து விட்டது, வேறு எங்கும் திரும்பவில்லை, சரளா என்னாச்சு சார் இப்படி நின்னுட்டு இருக்கீங்க என்று என்னைப் பிடித்து உலுக்கினாள்,
காவியா வா இது, ,
சரளா, சார் என்ன சொல்றீங்க நீங்க என்று அவள் வாயைப் பிளந்தாள்,
நான் ஆச்சரியத்தில் மெய்மறந்து நின்றேன்,
ஆனால் எங்களுக்கு எதிராக நடந்து வரும் காலியா வின் கண்களுக்கு நான் யார் என்று தெரியவில்லை, உடனே
சரளா நான் பேசும் போது நீ எதையும் குறுக்காக பேசாம இருக்கனும் ஓகே யா,
சார் என்ன சொல்றீங்க எனக்கு புரியல,
சொல்றது மட்டும் செய் சரளா, என்று அவள் முகம் பார்த்தேன்,
இம் சரிங்க சார் என்று அமைதியானாள், ,
நான் கார் டிரைவர் சீட்டில் உட்கார்ந்து இருந்தேன், ,அதனால் சரளா வை அவள் அக்கா பிள்ளைகளை அவளுடன் உட்கார வைத்துக்கொள்ள சொன்னேன், ,
சரளா கீழே இறங்கி அவளின் அக்கா பிள்ளைகளை தழுவிக்கொண்டு பின் சீட்டில் உட்கார வைத்துக் கொண்டாள், காவியாவை எனக்கு பக்கத்தில் இருக்கும் சீட்டில் உட்கார்ந்து கொள்ளச் சொல்லி சொன்னாள், சிறிய தயக்கத்துடன் கார் கதவைத் திறந்து உள்ளே உட்கார்ந்தாள் காவியா, அதுவரையிலும் என் முகத்தைப் பார்க்கவில்லை,
இம் போகலாமா சரளா என்று நான் குரல் கொடுக்க, காவியா சரேலென அவள் முகம் திருப்பி என்னைப் பார்த்தாள்,
நானும் காவியா வைப் பார்த்தேன், அவள் கண்களில் மிரட்சியைப் பார்த்தேன், காவியா சரளா வையும் என்னையும் மாறி மாறி பார்த்துவிட்டு,
உங்களோட குரலை எங்கோ கேட்டது போல இருக்கு, நீங்க என்று முகம் கவிழ்ந்து அவள் நெற்றியில் விரலை வைத்து தடவிக் கொண்டிருந்தாள், என்னை அவள் நினைவுக்குள் இழுத்து வருவதற்கு முயற்சி செய்தாள், ,
ப்ளீஸ் நீங்க யார்னு சொல்லுங்க, எனக்கு சட்டுன்னு நினைவுக்கு வரவில்லை, ஆனால் உங்கள் குரலை கேட்டு ரொம்ப பழகிய நினைவு இருக்கு, ப்ளீஸ் சொல்லுங்க என்று சொல்லிக்கொண்டு என் முகத்தையே பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள்,
அக்கா என்னாச்சு உனக்கு, அவரோட குரலை நீ எப்படி கேட்டிருக்க முடியும், சரளா என்னையே பார்த்தாள்,
நான் காரை ஸ்டார்ட் பண்ணிவிட்டு ஸ்டீயரிங் கை திருப்பி மெயின் ரோடில் வண்டியை விட்டேன், எதுவும் பேசாமல் வண்டியை ஓட்டுவதில் கவனமாக இருந்தேன், அரைமணிநேரம் கழித்து சரளா மற்றும் எனது வீட்டுக்கு போகும் பாதையில் வண்டியைத் திருப்பி கொஞ்ச தூரம் போனதும், ஒரு கேக் ஷாப்பில் வண்டியை நிறுத்தினேன்,
சரளா, சார் இங்க ஏன் வண்டியை நிறுத்தி இருக்கீங்க,
நீ பிள்ளைகளுக்கு ஏதாவது வாங்கி கொடுத்து சாப்பிட வை சரளா,நான் இதோ வரேன் போகலாம் என்றேன்,
சரளா மறு பேச்சு எதுவும் பேசாமல் குழந்தைகளை அழைத்துக்கொண்டு கேக் ஷாப்பில் நுழைந்தாள்,
அதுவரையிலும் என் முகத்தைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள் காவியா, நான் அவளின் முகம் பார்த்து,
இதழ்களுக்கு கீழே இருக்கும் இடைச்செருகல் மச்சம் தான் உன்னை எனக்கு பேரழகியாக காட்டியது!
இப்படி நான் சொன்னது தான் தாமதம், காவியா தாவி வந்து என் மார்பில் அடித்தாள், அவள் அடித்த அடி எனக்கு வலிக்க வில்லை, அவள் கண்களில் கண்ணீர் துளிகள் துளிர்த்தது,
திருடா, திருடா என்னை இப்படி தவிக்க விட்டுட்டு எப்படி இருக்க முடியுமோ உன்னால என்று என்னை இழுத்து என் மார்பில் அவளின் முகம் புதைத்துக் கொண்டாள், தேம்பித் தேம்பி அழுதாள்,
ஏய் காவியா ப்ளீஸ் அழாதடி பட்டு,
அவளின் முகம் தூக்கி என் கண்களை பார்த்து, எத்தனை வருஷமா என்னை விட்டு தள்ளிப் போக முடிஞ்சது, இப்படி ஆளே அடையாளம் தெரியல
ஆனால் என் குரலைக் கேட்டுக் கூட உனக்கு ஞாபகத்திற்கு வரவில்லையே காவியா எப்படி,
மீண்டும் ஒருமுறை என் மார்பில் அடித்தாள், பிறகு நான் எப்படிடா உன்னை மறந்து போவேன், நீ காருக்குள்ள இருக்கும் போதே எனக்கு தெரியும், சரளா எதிர்ல காட்டிக்க முடியாமல் தவிக்கிறேன் அதுகூட உனக்கு தெரியாதா பொறுக்கி, பொறுக்கி, என்று என் மார்பில் முட்டினாள்,
எனக்கு சந்தோசம் ஒரு பக்கமாக இருந்தாலும், இவளது பிள்ளைகள், மற்றும் சரளா வும் சேர்ந்து எங்கள் நிலையை பார்த்து விட்டால் என்ன ஆவது என்ற அச்சம் தான் எனக்குள் ஓடியது,
ஏய் காவியா ரிலாக்ஸ் பேபி ரிலாக்ஸ் பண்ணு டி செல்லம்,
இம் போடா, எத்தனை வருஷமா என்னை விட்டு எப்படி இருக்க முடியுமோ உன்னால, ஒவ்வொரு நொடியும் நாளும் உன்னை நினைக்காம இருக்கவும் முடியாம, பார்க்கவும் முடியாம தவிச்சது எனக்குதான் தெரியும்,
இம் சரி விடு அதான் நேர்ல பார்த்துட்டயே, வா போகலாம் பிள்ளைங்க இருக்கு சந்தேகம் வந்தா என்ன பண்றது சொல்லு,
இம் அதான் நீ இருக்கியே உன்னோட இருந்துட்டு போறேன், ஏன் பயமா இருக்கா உனக்கு,
உண்மையாகவே எனக்குள் ஒரு பயம் தொற்றிக் கொண்டது, அதை வெளியே காட்டிக் கொள்ளாமல், சரி காவியா வா போகலாம் என்று அவளை காரில் இருந்து கீழே இறக்கி விட்டு, கேக் ஷாப்பில் நுழைந்தோம்,
பிள்ளைகள் சரளா வை அம்மா அம்மா என்று அழைத்து கொஞ்சிக் குலவியது கண்டு, எனக்கு ஒன்னும் புரியவில்லை, நான் காவியா வை பார்த்து
காவி நீ என்ன சாப்பிடற சொல்லு என்றேன்
காலியா வின் கண்கள் என்னையே காதலாக பார்த்தது, பிறகு
உனக்கு என்ன பிடிக்குமோ அதையே வாங்கி கொடு எனக்கு, என்றாள் அவளுக்கு அருகில் வந்த பெண் குழந்தை
பெரியம்மா எனக்கு சாக்லேட் கேக் வாங்கித் தாங்க, அம்மா வாங்கிக் கொடுக்க முடியாதுனு சொல்றாங்க, ப்ளீஸ் பெரியம்மா வாங்க என்று சொல்லி கொஞ்சியது, அந்தப் பெண் குழந்தையின் வயது எப்படியும் ஒரு ஏழு அல்லது எட்டு வயது இருக்கும், நான்
காவியாவை பார்த்தேன், காவியா என்னை இழுத்து அவளுக்கு பக்கத்தில் உட்கார வைத்துக் கொண்டாள், நானும் எதுவும் பேசாமல் உட்கார்ந்து கொண்டேன், என் கண்கள் சரளா வை பார்த்தது, சரளா சற்று மிரட்ச்சியாக இருந்தாள்,
ஏய் உனக்கு என்ன வேணும்னாலும் பெரியப்பா கிட்ட கேட்டு வாங்கிக்க பட்டு குட்டி, என்று காவியா பெண் குழந்தையை கொஞ்சினாள், அந்தக் குழந்தை என்னைப் பார்த்து சிரித்தது, நானும் சிரித்துக் கொண்டே எழுந்து
பட்டு செல்லம் என்ன கேக்குற நீ என்றதும், என் கையை பலமாகப் பற்றிக் கொண்டது, அதற்கு பிறகு நானும் குழந்தையும் அழகாக ஒன்றிப்போனோம், பெண் குழந்தையை விட சிறியவனாக இருந்த ஆண் குழந்தையும் எங்களோடு சேர்ந்து ஒட்டிக் கொண்டான், சரளா மிரண்டு போனாள்,
காவியா நான் குழந்தைகள் என்று நாங்கள் தனியொரு உலகமாகிப் போனோம், சரளா மட்டும் தனியாகத் தெரிந்தாள், நான் காவியா வை பார்த்து,
ஏய் காவி உன் தங்கச்சி பாவம் டி செல்லம், அங்கே பார் எப்படி இருக்கா போ போய் கூட்டிட்டு வந்து எதையாவது சாப்பிட வை டி செல்லம்,
ஏய் அதெல்லாம் ஒன்னும் வேண்டாம் நீ என்னென்ன வாங்க நினைக்கிற யோ வாங்கிக்க, நான் அவளோட பேசிட்டு இருக்கேன், என்று சொல்லி விட்டு விலகி போனாள் காவியா,
அவளுங்க இரண்டு பேரும் கடையை விட்டு வெளியே போக, நான் இன்னும் குழந்தைகளுக்கு தேவையானவற்றை வாங்கிக்கொண்டு, பையனை தூக்கிக்கொண்டு பெண் குழந்தையுடன் கடையில் இருந்து வெளியே வந்தேன்,
முதலில் சரளா தான் என்னைப் பார்த்தாள், அவள் கண்களில் ஸ்நேகம் தெரிந்தது, அதுவே எனக்கு சற்று ஆறுதலை அளித்தாலும் இவளுக்கு என் நிலைமையை எப்படி புரிய வைப்பேன், குழப்பமாக தான் இருந்தது,
காவியா ஓடிவந்து என் கையில் இருக்கும் சுமைகளை வாங்கி காருக்குள் போட்டாள், நான் பையன் பிரேம் மை மடியில் உட்கார வைத்துக் கொண்டு கார் ஸ்டார்ட் பண்ணிவிட்டு திரும்பி பின் சீட்டில் பார்த்தேன்,
இலக்கியா பெண் குழந்தை சரளா விடம் அம்மா நானும் பெரியப்பா வோட கார் ஓட்ட னும் விடும்மா என்று சொல்ல,
காவியா இடைமறித்து, இலக்கியா இப்போ வேண்டாம் விடு, இன்னொரு நாள் நீ ஓட்டு, இப்போ தம்பி அங்கேயே இருக்கட்டும், அடம் பண்ண கூடாது சரியா, என்றதும், இலக்கியா குழந்தை அமைதியாக இருக்க,
சரளா தான் பேச்சு மூச்சின்றி கிடந்தாள், எனக்கும் அவளிடம் இருந்த பழைய நிலைமைக்கு வர முடியவில்லை, ஒரு இருபது நிமிடங்கள் கடந்து சரளா வின் வீட்டுக்கு வந்து சேர்ந்தோம்,
சரளா வின் வீடு பூட்டியே இருந்தது, அப்படியானால் அவளுடன் யாரும் இல்லையோ என்ற சந்தேகம் வந்தது, நான் ஒவ்வொரு நாளும் இவள் வீட்டைக் கடந்து தான் ஆஃபீஸ் போக வேண்டும், ஆனால் ஒரு நாளும் சரளா வை காரில் உட்காரவைத்துக் கொண்டு போன தில்லை, கூட்டி வருவதும் இல்லை, அதனால் நான் வீணாக கற்பனை செய்கிறேனென்று விட்டு விட்டேன், இதற்குள் என் சிந்தனை ஓட்டத்தை உடைத்து, காவியா
ஏய் குழந்தைகளா நீங்க ரொம்ப டயடா இருப்பிங்க போய்ட்டு ரெஸ்ட் எடுங்க போங்க போங்க என்று விரட்டினாள், அவர்கள் கைகளில் ஆளுக்கொரு சாக்லேட் கேக்கை கொடுத்தாள்,
சரளா முகம் அலம்பிக் கொண்டு வந்து, கையில் ஒரு லுங்கியை எடுத்துவந்து என்னிடம் நீட்டினாள், நான் காவியா வை பார்த்தேன், அவளும்
என்ன டா ஆச்சு உனக்கு இப்படி பாக்குற, வாங்கி கட்டிக்கோ, இல்லையில்லை நீ என் கூட வா என்று என் கையை பிடித்து இழுத்துக் கொண்டு லுங்கியை ஒரு கையால் வாங்கித் கொண்டு ஒரு அறைக்குள் இழுத்துச் சென்றாள், சரளா அப்படியே சிலையாக நின்றாள்,
அறைக்குள் நுழைந்ததும் என்னை இழுத்து இறுக்கமாக அணைத்துக் கொண்டாள் காவியா, என் இதழ்களில் முத்தம் கொடுத்து விட்டு லிப் லாக் பண்ணி இதழமுதம் பருக ஆரம்பித்தாள், நான் அவளின் போக்குக்கு விட்டு விட்டேன், அவளின் நாற்பத்தி இரண்டு வயதில் கூட காமம் என்னைத் திக்குமுக்காட வைத்தது,
பார்க்க ஒல்லியாக இருந்தவள், இப்போது திமுசுகட்டை போல உருண்டு திரண்டு இருந்தாள் காவியா, முலைகள் இரண்டும் புடைத்துக் கொண்டு நிமிர்ந்து நின்று கண்களை தடுமாற வைத்தது, இடை சிறுத்து புட்டங்கள் வீங்கிக் கொழுத்து பெருத்து இருந்தது, அளவான கன்னங்களுமாய் கருவிழி கண்கள் என்னையே காதலாக பார்த்தது,
எனக்கு ஒரு வயது கூடுதலாக இருந்தாலும் காவியா, தோற்றத்தில் மூத்தவளாக தெரிந்தாள், என் சட்டை பொத்தான்களை ஒவ்வொன்றாக கழட்டினாள், இடுப்பில் இருந்த பேண்ட் கொக்கியை கழற்றி விட்டு பெட்டில் உட்காரவைத்து உருவி எடுத்தாள், ஜட்டி க்குள் புடைத்துக் கொண்டு நிமிர்ந்து நின்ற சுண்ணியின் விரைப்புத் தன்மையை தடவி கொடுத்து கசக்கினாள்,
எனக்கு காமம் கட்டுக்கடங்காமல் கிளர்ந்து எழுந்தது, காவி யாவை உரித்து போட்டுவிட்டு அவளின் புண்டையில் முகம் புதைத்துக் கொள்ளத் துடித்தேன்,மனதில் சரளா வந்து போனாள், அதனால் என் உணர்ச்சிகளை அடக்கிக் கொண்டேன், ஏறத்தாழ இவளின் வயதில் இருக்கும் என் மனைவிக்கு காமத்தில் ருசி இல்லை, கோயில் பூஜைகள் என்று ஒதுங்கி விட்டாள், பிள்ளைகள் இல்லை என்ற மன வருத்தம் இருந்தாலும் மாதம் ஒரு முறை என்னுடன் உடலுறவு வைத்துக் கொண்டாள்,
ஆனால் இப்போது காவியா காட்டிய காமம் என்னைக் கிளர்ந்து எழ வைத்தது, காவி யாவை என் மனைவிக்கு தெரியும், காவியாவை நான் ஒருதலையாக காதலித்தேன், என் மனைவி தான் காவியா விடம் என் காதலை சொல்லி விட்டாள், எங்கள் திருமணத்திற்கு பின்பு ஒரு நாள் காவியா, என்னிடம் வந்து ஏன்டா இப்படி மூடி வச்சு சொல்லாமலே விட்டுட்டே, உனக்கு ன்னா நான் வேண்டாம்னு சொல்லியிருக்க மாட்டேனே, என்னை உனக்கு சந்தோசமா கொடுத்திருப்பேனே என்று ஏக்கமாக பேசிவிட்டு போனவள்,
இதோ இப்போது வந்து இருக்கிறாள்,
ஏய் காவியா ரிலாக்ஸ் பேபி ரிலாக்ஸ் பண்ணு டி, அங்கே சரளா என்னாச்சு ன்னு தவிச்சுட்டு இருப்பாள், நாம முதல்ல வெளியே போவோம், கொஞ்சம் நிலைமை சரி ஆகட்டும் காவியா, என்றேன்,
இருபத்தி இரண்டு வருஷம் ஆயிடுச்சு உன்னை நான் பார்க்க, ஆனால் நீ என்னோட தவிப்பை கொஞ்சம் கூட புரிஞ்சுக்க மாட்ட என்றாள் காவியா,
எனக்கு சர்வமும் ஒடுங்கிப் போனது போன்று இருந்தது, இப்படியும் ஒரு பெண் இருப்பாளா என்று அதிசயித்தேன், என் காதலை இவளிடம் சொல்லாமல் விட்டது எனக்கு ரொம்ப அசிங்கமாக இருந்தது,
சாரி டி செல்லம் ப்ளீஸ் எனக்கு இந்த ஜென்மத்துல மன்னிப்பே கிடையாது, என்று என் கண்கள் குளமானது, காவியா
என்னை இறுக்கமாக அணைத்துக் கொண்டே, என் தலையை தடவி விட்டு, நீ என்ன பண்ணுவ உனக்கு அப்போது என்ன சூழ்நிலையோ, விதி இப்பவாச்சும் உன்னை எனக்கு காட்டியதே இதுவே போதும் மாமா போதும், இப்படியே செத்துப் போகணும் போல இருக்குடா, நீ பயப்படாதே உன் கூட கொஞ்ச நாள் வாழ னும் போல ஆசையா இருக்கு மாமா, அதை மட்டும் நிறைவேத்து போதும் எனக்கு,
ஏய் ப்ளீஸ் டி செல்லம் இன்னொரு முறை அப்படி எல்லாம் சொல்லாத டி செல்லம், உனக்காக நானும் இருப்பேன் நாம் சேர்ந்து வாழ்வோம், உன்னால தான் ஒரு விமோசனம் கிடைக்கும் னா அதை அனுபவிக்க வேண்டிய முக்கியமான தருணம் இப்போது வந்திருக்கு னு நினைக்கிறேன்,
இம் சரிங்க மாமா, நான் இனிமே ஊருக்கு போக மாட்டேன், இங்கேயே உனக்குத் துணைநிற்கிறேன் போதுமா, என்று என் கண்களை ஊடுறுவினாள், நான் காவியா வின் இதழ்களில் முத்தம் கொடுத்தேன், முலைகள் கையில் பிசைபட்டது, என் கைகளை நாசூக்காக ஒதுக்கிவிட்டு என்னை இழுத்துக்கொண்டு ஹாலில் வந்து உட்கார்ந்து கொண்டாள், என்னையும் அவளுக்கு அருகில் உட்கார வைத்துக் கொண்டாள்,
சரளா எங்கள் இருவருக்கும் காஃபி எடுத்து வந்து கொடுத்தாள், நாங்கள் மூவரும் காஃபியை பருகிக் கொண்டே, சரளா வின் வாழ்க்கை பயணம் பற்றி பேசினோம், சரளா வின் கணவன் வேறொரு பெண்ணைத் திருமணம் செய்து கொண்டு ஒதுங்கி இருப்பதாக சொன்னாள், சரளா வின் மாமியார் மட்டும் தான் இவளுக்கு ஆறுதலாக இருப்பதாகவும் சொன்னாள், காவியா பேசியதைக் கேட்டுக் கொண்டிருந்த சரளா வின் கண்கள் குளமானது,
பெருமூச்சு விட்டாள் சரளா, பிறகு எழுந்து வந்து எனக்கு பக்கத்தில் உட்கார்ந்து கொண்டாள், நான் காவியா வின் பக்கம் நகர்ந்து உட்கார்ந்தேன், காவியா என்னைப் பிடித்து சரளா மீது தள்ளி விட்டாள், நான் சரளா வின் மீது மோதினேன், என் கைகள் ஒரு முறை சரளா வை பிடித்தது, பிறகு மீண்டது, நான் காவியாவை பார்த்தேன்,
என்ன அப்படி பாக்குற உனக்கு இனிமேல் அவளும் பொண்டாட்டி தான், எங்களுக்கு கண்ணும் கருத்துமா இருந்து சுகம் கொடுக்க வேண்டியது உன்னோட பொறுப்பு, புரிஞ்சுக்க இனிமேல் எங்ககிட்ட எவனும் வாலாட்டி வம்புக்கு வந்தா நீ தான் தூக்கி போட்டு மிதிக்கனும், என்று அதிரடியாக ஆரம்பித்து வைத்தாள்,
உண்மையாகவே எனக்குள் ஒரு பயம் வந்தது, இருந்தாலும் வெளியே காட்டிக் கொள்ளவில்லை, இத்தனை வயதிற்கு பிறகு இப்படி ஒரு அதிரடி மாற்றம் எனக்கு கிடைத்ததை நினைத்து வருந்துவதா சந்தோஷப் படுவதா என்று தெரியவில்லை,பணம் சொத்து இருந்தாலும் பெண்களை சமாளிப்பது என்பது எவ்வளவு பெரிய பிரச்சினை என்று உலகமே அறிந்த உண்மை அல்லவா, நான் எம் மாத்திரம் என்று தோன்றியது, நான் அமைதியாக இருப்பதைப் பார்த்த காவியா,
என்ன யோசனை, இனிமேல் எங்கிட்ட இருந்து நீ தப்பிக்க முடியாது, கண்ணா, நான் இழந்ததை எல்லாம் நீ தான் எனக்கு மீட்டுக் கொடுக்கனும், வேறு வழியே இல்லை உனக்கு, என்று என்னை காமமாக பார்த்தாள் காவியா, நான் தவியாய் தவித்தேன், காவியா வின் மொபைல் போன் ஒலித்தது, அதை எடுத்து காதில் வைத்துக் கொண்டாள், என்னையே பார்த்துக் கொண்டு பேசினாள்,
இம் சொல்லுங்க அக்கா,
___
இம் இங்க தான் இருக்காங்க
_____
இம் பிடிச்சுட்டேன் ஹஹஹ அதெல்லாம் கனவுல கூட நடக்காது,
____
இம் விடுங்க அந்தக் கவலையே உங்களுக்கு வேண்டாம், நானாச்சு நம்ம புருஷனாச்சு விட்டுத் தள்ளுங்க
____
இம் பிள்ளைங்க தூங்கிட்டு இருக்காங்க அக்கா காலைல அவரோட அனுப்பி விடறேன், நீங்க தைரியமா இருங்க,
எனக்கு கண்கள் இருண்டு போனது போல் இருந்தது, ஆமாம் இப்படி ஒரு ஆட்டத்திற்கு காரணகர்த்தாவாக மூளையாக செயல்படுவது என்னுடைய மனைவி தான் என்பது எனக்கு தெரிந்த பிறகு வேறு எப்படி இருக்கும், எந்த ஒரு மனைவி தன்னுடைய புருஷனை இப்படி இரண்டு பெண்களிடம் தள்ளி விட்டு வேடிக்கை பார்ப்பாள்,
என் கண்களை பார்த்துக் கொண்டு பேசிக் கொண்டிருந்த காவியா, இப்போது என்னைப் பார்த்து
என்ன டா மாமா உனக்கு எல்லாமே தெரிஞ்சு போச்சு பொல இருக்கு,
இம் ஆமா டி இப்படி ஒரு பாதகத்தியா இருப்பாளா அவள்,
ஏன்டா உனக்கு ரெண்டு புண்டையை ஓழ்த்து சுகம் அனுபவிக்க விட்டது போதலையா சொல்லு, இன்னும் வேணுமா,
ஏய் சிறுக்கி மவளே என்னடி சொல்ற நீ, இப்படி ரவுண்டு கட்டி அடிக்க ஆரம்பிச்சுட்டீங்க,
இனிமேல் தானே ஆட்டம் சூடுபிடிக்க போகுது, கொஞ்சம் வெயிட் பண்ணு மாப்ள,
என்னடி சொல்ற நீ, உன்னை எப்படி கண்டுபிடிச்சா அவ, என்னை மிச்சம் மீதி வையுங்கடி என்றேன்,
இம் ஹஹஹஹ அதெல்லாம் உன்னோட சமத்து உன்னோட திறமை தான், நாங்க எல்லாம் ஆட்டத்தை ஆடாம விடமாட்டோம்,
நான் எனது போன் எடுத்து என் மனைவிக்கு போன் பண்ணி பேச நினைத்தேன், எனது போன் காவியா கைக்கு மாறியது, நான் செய்வதறியாது திகைத்து போனேன்,
சரளா வந்து ஏன்கா அவரை இந்த பாடு படுத்துறே, பாவம்கா அவங்க, என்று எனக்காக பரிந்து பேசினாள்,
ஏய் அதெல்லாம் சொல்லாத டி நீ, உனக்கு வேணும்னா நீ தள்ளி இருந்து வேடிக்கை பாத்துட்டு இருந்துக்கோ, நான் எல்லாம் அப்படி இருக்க முடியாது,
மீண்டும் வருவோம்,
அன்பு வாசகர்களுக்கு வணக்கம், உங்களின் அன்பையும் ஆதரவையும் அளிக்கும்படி கேட்டுக்கொள்கிறேன்,